Thursday, February 03, 2005
Η απάντηση της Έφης
*
Γεια σου Θάνο.
Συγνώμη που άργησα να σου γράψω και σ’ έκανα να περιμένεις…Βλέπω ότι ξέρεις πολλά πράγματα κι αυτό μ’ ευχαριστεί. Πραγματικά γράφεις πολύ όμορφα!!!!!(αχ, και πού να με δεις τώρα, να με καμαρώσεις)
Βλέπω ότι έχεις προβλήματα με τους γονείς σου (αυτό πώς φάνηκε ρε γμτο;) αλλά μην νομίζεις πως το κάνουν για να σε πληγώσουν, απλώς δεν ξέρουν πολλά πράγματα για την ψυχολογία ενός νέου που διψάει για τη ζωή, για την πρώτη του αγάπη, για κάτι υπεύθυνο τέλος πάντων.(αυτή η δίψα για υπευθυνότητα στάθηκε πάντα οδηγός μου στη ζωή )
Τα όνειρά μου είναι πολλά.
Θα ήθελα να ζω ελεύθερα σε μια ζωή γεμάτη αγάπη, ανθρώπους ζεστούς, φιλικούς, μια ζωή γεμάτη ισότητα και χωρίς κοινωνικές τάξεις φυσικά.(από επόμενο γράμμα της: Ναι, σωστά μάντεψες, είμαι Κ.Κ.Ε. εξ. Αλλά θα μου άρεσε η ένωση μεταξύ εσ + εξ για να πετύχουμε κάτι.) (ούτε ενώθηκαν ούτε πετύχαμε τίποτα Έφη μου…)
Σκέφτομαι να ακολουθήσω το επάγγελμα της αεροσυνοδού. Φυσικά δεν είναι κανένα από τα πολύ όμορφα επαγγέλματα (όπως π.χ. του μπλογκερά) αλλά δεν παύει να μου αρέσει. Θα ’θελα να είμαι κάτι πολύτιμο για τους φίλους και να με αγαπούν όπως εγώ.
Μ’ αρέσει ο γάμος, φυσικά μεταξύ ανθρώπων που ξέρουν τι ζητούν. Γιατί ένας πετυχημένος γάμος είναι κάτι το σπάνιο…(κάποιες αλήθειες είναι διαχρονικές)
Μ’ αρέσει κάθε τι το ωραίο.(εδώ όμως δεν θα σχολιάσω. αντιστέκομαι!)
Μουσική προτιμώ Pop και περισσότερο Rock αλλά και η Soul δεν παύει να είναι καλή μουσική.(από επόμενο γράμμα: στην Αμερική υπήρχε μια ομάδα ανθρώπων που προσπάθησαν να ζήσουν μόνο με τα αναγκαία. Είχαν αγοράσει γουρούνια, χωράφια, ζώα κτλ. Αγόρια, κορίτσια, ήταν πολύ ωραίο όλο αυτό. Αλλά δεν κράτησε πολύ, άρχισε να διαστρεβλώνεται από τους άλλους αυτή η ιδέα και να συνοδεύεται από πολλές τρέλες που άλλαξαν ριζικά το νόημά της. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απελπιστικά. Προσπαθούν να τους μιμηθούν, ξεχωρίζοντας τον κόσμο σε ροκάκια και καρεκλάδες, σε στενά παντελόνια και σε καμπάνες παντελόνια. Ξέρω πολλά παιδιά με τέτοιες ιδέες, μερικές φορές τους καταλαβαίνω αλλά γενικά δεν συμφωνούμε πχ παίρνουν απολυτήριο στρατού με τελόχαρτα, σκέφτονται μόνο το παρόν και το μέλλον ας πάει στο διάολο…)
Λοιπόν αυτά. Όσο για φωτογραφία θα σου στείλω σε άλλο γράμμα μου.
Με αγάπη, kisses, xxxxx,
Please write for me one letter…
Efi (καλλιτεχνικό)
*
Υ.Γ. Ελπίζω να μην προσβάλλω κανέναν. Αν, για οποιοδήποτε λόγο, η Έφη διαβάσει ποτέ αυτό το κείμενο και καταφέρει να αναγνωρίσει τον εαυτό της (γιατί φυσικά, μόνο εκείνη μπορεί), να ξέρει ότι δεν υπήρξε η ελάχιστη διάθεση απαξίωσης και γράφτηκε με αγάπη και τρυφερότητα. Κυρίως ως δείγμα μιας ολόκληρης εποχής.
Συγνώμη που άργησα να σου γράψω και σ’ έκανα να περιμένεις…Βλέπω ότι ξέρεις πολλά πράγματα κι αυτό μ’ ευχαριστεί. Πραγματικά γράφεις πολύ όμορφα!!!!!(αχ, και πού να με δεις τώρα, να με καμαρώσεις)
Βλέπω ότι έχεις προβλήματα με τους γονείς σου (αυτό πώς φάνηκε ρε γμτο;) αλλά μην νομίζεις πως το κάνουν για να σε πληγώσουν, απλώς δεν ξέρουν πολλά πράγματα για την ψυχολογία ενός νέου που διψάει για τη ζωή, για την πρώτη του αγάπη, για κάτι υπεύθυνο τέλος πάντων.(αυτή η δίψα για υπευθυνότητα στάθηκε πάντα οδηγός μου στη ζωή )
Τα όνειρά μου είναι πολλά.
Θα ήθελα να ζω ελεύθερα σε μια ζωή γεμάτη αγάπη, ανθρώπους ζεστούς, φιλικούς, μια ζωή γεμάτη ισότητα και χωρίς κοινωνικές τάξεις φυσικά.(από επόμενο γράμμα της: Ναι, σωστά μάντεψες, είμαι Κ.Κ.Ε. εξ. Αλλά θα μου άρεσε η ένωση μεταξύ εσ + εξ για να πετύχουμε κάτι.) (ούτε ενώθηκαν ούτε πετύχαμε τίποτα Έφη μου…)
Σκέφτομαι να ακολουθήσω το επάγγελμα της αεροσυνοδού. Φυσικά δεν είναι κανένα από τα πολύ όμορφα επαγγέλματα (όπως π.χ. του μπλογκερά) αλλά δεν παύει να μου αρέσει. Θα ’θελα να είμαι κάτι πολύτιμο για τους φίλους και να με αγαπούν όπως εγώ.
Μ’ αρέσει ο γάμος, φυσικά μεταξύ ανθρώπων που ξέρουν τι ζητούν. Γιατί ένας πετυχημένος γάμος είναι κάτι το σπάνιο…(κάποιες αλήθειες είναι διαχρονικές)
Μ’ αρέσει κάθε τι το ωραίο.(εδώ όμως δεν θα σχολιάσω. αντιστέκομαι!)
Μουσική προτιμώ Pop και περισσότερο Rock αλλά και η Soul δεν παύει να είναι καλή μουσική.(από επόμενο γράμμα: στην Αμερική υπήρχε μια ομάδα ανθρώπων που προσπάθησαν να ζήσουν μόνο με τα αναγκαία. Είχαν αγοράσει γουρούνια, χωράφια, ζώα κτλ. Αγόρια, κορίτσια, ήταν πολύ ωραίο όλο αυτό. Αλλά δεν κράτησε πολύ, άρχισε να διαστρεβλώνεται από τους άλλους αυτή η ιδέα και να συνοδεύεται από πολλές τρέλες που άλλαξαν ριζικά το νόημά της. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απελπιστικά. Προσπαθούν να τους μιμηθούν, ξεχωρίζοντας τον κόσμο σε ροκάκια και καρεκλάδες, σε στενά παντελόνια και σε καμπάνες παντελόνια. Ξέρω πολλά παιδιά με τέτοιες ιδέες, μερικές φορές τους καταλαβαίνω αλλά γενικά δεν συμφωνούμε πχ παίρνουν απολυτήριο στρατού με τελόχαρτα, σκέφτονται μόνο το παρόν και το μέλλον ας πάει στο διάολο…)
Λοιπόν αυτά. Όσο για φωτογραφία θα σου στείλω σε άλλο γράμμα μου.
Με αγάπη, kisses, xxxxx,
Please write for me one letter…
Efi (καλλιτεχνικό)
*
Υ.Γ. Ελπίζω να μην προσβάλλω κανέναν. Αν, για οποιοδήποτε λόγο, η Έφη διαβάσει ποτέ αυτό το κείμενο και καταφέρει να αναγνωρίσει τον εαυτό της (γιατί φυσικά, μόνο εκείνη μπορεί), να ξέρει ότι δεν υπήρξε η ελάχιστη διάθεση απαξίωσης και γράφτηκε με αγάπη και τρυφερότητα. Κυρίως ως δείγμα μιας ολόκληρης εποχής.
